On Celebrities

I started reading Somerset Maugham's "The Summing Up" yesterday. This book was described as the Religio Medici of Maugham.

Some random bloke said that when people think, they do so in pictures. Looks like I am pictorially challenged.. ;) instead of pictures, I think in quotes. For every situation, my mind instinctively searches for a quote, and finds one.

"Drawing on my fine command of the English language, I said nothing." - Says Robert Benchly. I would go a step ahead and say - drawing on my fine command of all the languages that I know, I would rather keep quite and let others talk. :)

So when I find some nicely worded or thought provoking quote, I am compelled to write it down.  Okay, enogugh of  I-am-O-phobia.  Here goes a quote from 'The Summing Up', (found this on second page, I am sure Maugham has more in store)

"The prestige you acquire by being able to tell your friends that you know famous men proves only that you are yourself of small account. The celebrated develop a technique to deal wih the persons they come across. They show the world a mask, often an impressive one, but take care to conceal their real selves. They play the part that is expected from them, and with practice learn to play it very well, but you are stupid if you think that his public performance of theirs corresponds with the real man within."

గండ్రగొడ్డళ్ళు దొరికే గంధర్వలోకాలెక్కడ!

"ఓ జిజీవిషా! నీవు మాత్రం వర్థిల్లు, తెరచాపా తెగిపో, కెరటాల్లారా! ఉగ్ర రూపాలు ధరించండి, కుక్కల్లా నడవకండి... గాలీ! గాలివానల్ని పిలువ్. ఓ తీరమా! దూరమైపో, పడవా! పగిలిపో."

"సముద్రాలెక్కడ ఆకాశాన్ని పిడికిళ్ళతో పొడుస్తుంటాయో అక్కడికే పోతాను; తుఫానులతో స్నేహం చేస్తాను సింహాల సౌందర్యాన్నే ఉపాసిస్తాను. నా ప్రాణాలక్కడే పారేస్తాను..."

"నేనెక్కడున్నానని వెదుకుతుందీ లోకం! నిషాలన్నీ విడిచిపెట్టి ఇప్పుడు ఏ నిషాలో ఉన్నానో ఎలా తెలుసుకుంటుంది - జేబులో ఎ జ్ఞాపకాలు వేసుకువచ్చానో ఎవరికి తెలుసు? ఏ రాళ్ళకుటుంబాల్లో గుండె రెండుచేతుల్తో పుచ్చుకుని కన్నీటి బిందువులకోసం భిక్షాటన్ చేస్తున్నానో ఎవరికి తెలుసు -"

"నీ బాణానికి గురి ఎవరో శత్రువు నా బాణానికి గురి ఏదో హృదయం; గాలి వాలు తెలిసి ఎగిరిపడే పక్షివి నీవు గాలి కూడా భయపడే గమ్యం కోసం రగిలే పక్షిని నేను-"

ప్రతిభ అనే నేరం చేస్తే మీరు క్షమించరని నాకు తెలుసు కానీ నేను పుట్టేముందు నిర్దోషివి గా పుట్టమని నాకెవ్వరు చెప్పారు? దొరికిన నాలుగు సెకండ్లే జేబుల్లో వేసుకుని పోయే మీరెంత మంచివారు, కాలాన్నే మార్చాలని ఖడ్గమై ఇంకా ఊపిరి పీలుస్తున్న నేనెంత చెడ్డవాడ్ని - సిగ్గువిడిచి ఏకాకినని చెప్పుకోకు ఒక్క కన్నీటి బిందువు కూడా భిక్ష వెయ్యరు నీకు; గండ్రగొడ్డళ్ళు దొరికే గంధర్వలోకాలెక్కడున్నాయో వెతుక్కో మనిషికి ఒక యుగాన్నయినా ఇస్తావు-

                                                              ~శేషేంద్ర, సముద్రం నాపేరు                                                                                                                                                                    

పదం పదం, పేజీ పేజీ చదివేకొద్దీ నీ మీద నే మొదటిసారి లీలా మాత్రం గా ఏర్పరచుకున్న భావాన్ని బలపరుస్తున్నావ్ .  నిజం గానే నువ్వు నేనడక్కుండానే నా పాటలు పాడుతున్నావ్!! నా లాంటి వారెందరివో!!

కోయిల పాటలూ సెలయేళ్ల చప్పుళ్ళూ పువ్వుల పరిమళాలూ ఎన్నిరోజులని ఆస్వాదిస్తాం?

ఋతువులు మారుతై, సెలయేళ్ళు ఎండుతై, పువ్వులు వాడుతై, పాటలు ఆగుతై

కానీ శేషేన్! ఋతువులను సవాలు చేసి సెలయేళ్లను శివాలెత్తించి పూలను తూటాలుగా మలిచి
నీలోని ప్రపంచం కోసం, ప్రపంచంలోని నీకోసం నువ్ పాడిన ఈ యుద్ధపు పాటలు మటుకు ఇలాగే నన్నున్మత్తుడ్ని చేస్తుంటాయ్!!  

 

ఓ గీతికా! విను-

ఓ గీతికా! విను-

ఏ పుణ్యం చేసుకున్నానో ఉల్కలా వచ్చిన

ఒక్క క్షణం కాంతిలో

జీవన కఠోర సత్యదర్శనం చేసుకుంటున్నాను;

నీ మోహినీత్వం తో నన్ను మోసం చెయ్యకు

నా అపూర్వ సంపదలాంటి ఈ క్షణాల్ని దొంగిలించుకునిపోకు,

నా బాధల్ని మరిచిపోనీకు.

మరిచిపోతే, నాచేత బద్దలుకావలసినవన్నీ క్షేమంగా ఉండిపోతాయ్

హేయ్! పువ్వులూ పక్షులూ! మీ గొంతులు కట్టి పెట్టండి

నా తుపాకీ నన్ను తీసుకోనీండి

అసహ్యతను సహిస్తూ నిద్రిస్తున్న మనస్సుల్ని మేల్కొల్పనీండి వాటిని భయంకర 

ఝంఝామారుతాలుగా మార్చనీండి

ద్వేషించే విద్య నేర్పనీండి

ద్వేషించడం ఎంత పవిత్ర వస్తువో బోధించనీండి; ద్వేషించడానికి 

కావలసిన స్పృహని నా రక్తం తో దానం చెయ్యనీండి -

గాలిలో ఉన్నా కాగితాలెక్కినా ఈ మాటలు వాళ్ళలో అగ్నిపర్వతాలు నాటనీండి

.

.

.

                                                             ~ నా దేశం, నా ప్రజలు; మహాకవి శేషేంద్ర.

నూరుకోట్ల నడిచే కళేబరాల్లోకి నీ కవితల సూదులు చెక్కి *కనీసం* ద్వేషాన్నయినా రగుల్చు!

give me the worst you possess.. I will give you my best!

Come closer to me,

Push close my lovers and take the best I possess,

Yield closer and closer and give me the best you possess.

This is unfinished business with me... how is it with you?

I was chilled with the cold types and cylinder and wet paper between us.

.

.

.

I do not thank you for liking me as I am, and liking the touch of 

me... I know that it is good for you to do so.

                                               ~Walt WHitman, Leaves of Grass

Yes! Come closer to me and take the best I possess... its not all about taking, give me the worst you possess, in return, honey, I will give you my best! because it is in the similarity of our weaknesses that we sympathize with each other. Because it is in hopelessness and despair that you need me and I, you.  

Yes, I do not thank you for liking me as I am. Do I like you for what you are? or do I like you as you are? Oh well.. I like you! Isn't that enough? does it really have to come with qualifications?  What difference would it really make if some utterly random, yet meaningful cosmic game is behind me liking you? What of it?

Song of Myself: Leaves of Grass

A child said What is the grass? fetching it to me with full hands;
How could I answer the child? I do not know what it is any more than he.

.

.

.

.

.

Tenderly will I use you curling grass,
It may be you transpire from the breasts of young men,
It may be if I had known them I would have loved them,
It may be you are from old people, or from offspring taken soon out of their mothers' laps,
And here you are the mothers' laps.

.

.

.

.

.

Prodigal, you have given me love—therefore I to you give love!
O unspeakable passionate love.

Thruster holding me tight and that I hold tight!

We hurt each other as the bridegroom and the bride hurt each other.

                                                    ~ Leaves Of Grass - Walt Whitman

My first acquaintance with Walt Whitman was via Romain Rolland's book named "Life of Swami Vivekananda". Romain Rolland dedicated a complete chapter to illustrate how the West was Intellectually ready to receive Vivekananda's message. He talks about Thoreau, Emerson, Walt Whitman at length. Rolland calls them the 'forerunners' of Vivekananda. While I hate Emerson's ugly mix of Bhagavadgita and personality development, I did like Walt Whitman's poetry. I read a couple of lines and I knew that this man would continue to inspire my imagination.

Walt Whitman often amazes me with his thoughts. Though an American by birth, he is Oriental of Orientals in thought!  

(to be contd.,)

Love, eh?

The problem with being in love is that everything doubles! Joy, pain, sorrow, hurt.. everything!! The more you get closer to her, more you run the risk of hurting her. She is dangerously close to you. She knows the meaning of all those unspoken words, she understands your every move, every thought, every action, its as if her eyes could rip your clothes apart and see that naked, natural "you"! You can't even fake a smile and get away with it, the way you do most of the times.

Love is not easy!

I am, I am, I am

 The pet dog suspects the universe for scheming to take its place.  -- Stray Birds

Every man and woman are so important in their own views as if the sun, the moon and the earth - he whole universe is a sort of silly arrangement that exist merely to keep them entertained.

What difference does your pain make to the course of the sun, he still rises and sets as he does, every day. What difference does your smile make to a volcano that is about to erupt? Why would seasons care for your moods and sentiments?

Are you not a silent listener of a grand symphony that this universe is?

Self Sufficiency

Education is worthless. It just produces labor for Industry and makes you less self-sufficient. Thats what all degrees do. Imagine there is banking industry, imagine there is no consumption, all MBAs become worthless. Whole Capitalism collapses, which then doesn't need education.

I am amazed at the rampant production of all graduates in India. All of them end up being worthless: no sign of self sufficiency. As soon as you are finished with your 10th grade or 12th, you move to hyderabad. What makes you move to hyderabad? The so called education. Everybody wants to taste the fruits of urbanization, and hence are not self sufficient.

Middle class Americans are dirt poor. They can't pull life for a month, once they loose a job. They swallowed a pipe dream: America is a place of opportunity, and cite google founders etc., Our average Indian bloke too swallows a pipe dream: Once they moved to a city, their kids can get into IITs, become doctors, IAS etc., They read stories in the papers - A son of a labor in hyderabad gets into IIT etc.,

And the villages, they drill 500 feet to get water, for fricking paddy... not for eating, but to sell! Commercial crops- so that they can send their kids to Narayana coaching center, IIT Ramaiah's center etc.,

Capitalism is 50 years old. Socialism is failing, so is capitalism. The traditional informal insurance (in terms of joint families) is broken as well.

Ancient Indians didn't know any of these -isms. They did not have capitalism. What they had was a primitive bartering. The kings knew about the enlightenment. They setup things in such a way that people can do whatever they want. Today, everyone want to study. Earn fame and money - This is instilled in every Indian today.

People should focus on being self sufficient. Millets and other grains are crucial. Humans like 1000 years ago subsited on Korra, raaji, variga etc., If you go to Africa, they still eat them.